بیت کوین روشی کارآمد برای انتقال پول از طریق اینترنت است و توسط شبکه‌ای غیرمتمرکز با مجموعه‌ای از قوانین مشخص کنترل می‌شود، از همین رو می‌توان آن را جایگزینی برای ارزهای فیاتِ (پول‌های رایج) تحت کنترل بانک مرکزی دانست. در ادامه با استناد به مقاله‌ای از دانشنامه اینوستوپدیا به این سوال پاسخ می‌دهیم که ارزش بیت کوین به چه عواملی وابسته است.
بهتر است از اول شروع کنیم. بیت کوین و دیگر ارزهای دیجیتال به عنوان جایگزینی برای ارزهای رایج ملی معرفی شده‌اند. اما ارزش خود این ارزهای رایج از کجا می‌آید؟
یک ارز در صورتی قابل استفاده است که ذخیره ارزش باشد. به عبارت دیگر، باید به این اطمینان رسید که ارزش آن در میان جامعه صفر نمی‌شود. بسیاری از جوامع در طول تاریخ، از کالاها یا فلزات گرانبها به عنوان ابزار پرداخت استفاده می‌کردند، زیرا از ارزش نسبتاً پایداری برخوردار بودند. به جای آنکه افراد مقادیر سنگینی از دانه‌های کاکائو، طلا و یا سایر ارزهای اولیه را برای معاملات حمل کنند، سرانجام جوامع تصمیم گرفتند از ارزهای جدید به عنوان یک جایگزین استفاده کنند. با این وجود، قابل استفاده بودنِ بسیاری از ارزهای اولیه، قابل اطمینان بودنِ آنها، ساخته شدن از فلزاتی با ماندگاری طولانی و ریسک کم در ارتباط با کاهش ارزش، باعث می‌شد تا همچنان مورد استفاده قرار بگیرند.
در عصر مدرن، ارزهای جدید غالباً شکل اسکناس به خود گرفته‌اند که ارزش حقیقی و ذاتی آنها به اندازه سکه‌های قدیمی که از فلزات گرانبها ساخته می‌شدند، نیست. البته اکنون بیشتر افراد پرداخت‌هایشان را از طریق اینترنت یا همان ارزهای الکترونیکی انجام می‌دهند که مانند همان اسکناس‌ها هستند با این تفاوت که به جای فیزیکی بودن، توسط دولت‌ها روی سرورهای کامپیوتری ایجاد می‌شوند.
زمانی اسکناس‌ها دارای پشتوانه طلا بودند. یعنی به اندازه همان مقدار پولی که دولت چاپ می‌کرد، در خزانه طلا ذخیره می‌شد. اما پس از خارج شدن ایالات متحده از قانون استاندارد طلا در سال ۱۹۷۰، اکنون حدود ۵۰ سال است که تقریباً تمام ارزهای دولتی موجود، هیچ‌گونه پشتوانه‌ای ندارند و به همین دلیل به آنها فیات (به معنای بدون پشتوانه) می‌گویند. ارزهای فیات به‌وسیله دولت عرضه شده و توسط هیچ کالایی پشتوانه‌سازی نمی‌شوند.
ارزش یک ارز فیات تنها به این دلیل است که افراد با اعتماد به یک کشور، دولت یا حکومت از ارز آن برای مبادلات خود استفاده می‌کنند. در واقع بر اساس قرارداد، اشخاص و دولت‌های طرفین معامله، یک چیز را به عنوان ارز قبول می‌کنند. اگر مردم دنیا تصمیم بگیرند که از یک ارز استفاده نکنند، کاملا بی ارزش می‌شود.